+- GökKuşağı Arkadaşlık Bilgi & Paylaşım ve Dayanışma Portalı (https://www.sherasu.com)
+-- Forum: Gezi Rehberim & Seyahat (https://www.sherasu.com/forumdisplay.php?fid=25)
+--- Forum: Gezi Rehberi (https://www.sherasu.com/forumdisplay.php?fid=26)
+--- Konu: Şehirden Kaçanlar. (/showthread.php?tid=372)
Şehirden Kaçanlar. - Derya Deniss - 19-06-2024
Zaman bulduğumda izlediğim takıldığım merak ettiğim konuları sizlerle paylaşıyorum arkadaşlar.
Şehirden kaçanlar serisinin bölüm konuğu Amerika'dan Burdur'a göç eden Aynur Ece Onur. Tanık olduğu ölümlerle yaşamı 180 derece değişen Aynur, doğuma günler kala kaybettiği kızını, köye göç sürecini ve susuz tarım yapma deneyimlerini +90'a anlattı.
Aynur, ODTÜ Uluslararası İlişkiler Bölümü mezunu. Bursla gittiği Amerika'da önce yüksek lisans, ardından doktora yapmış. Askeri antropoloji alanında kitap yazıp, Indiana Üniversitesi'nde dersler verdiği, ödüller aldığı bir sırada üst üste dönüm noktaları yaşamış.
Dedesini kaybetmesiyle Burdur'daki dede köyüne dönen Aynur'un köyde gördükleri, onu kendisini sorgulamaya itmiş. Eğitim alanında ABD'de ödüller alıyordu ama köklerinin bulunduğu köydeki okul kapanmıştı.
Türkiye'ye, önce İstanbul'a dönen Aynur, doğuma günler kala kızını kaybetmiş. İstanbul'dayken "Ben kızımı burada değil doğayla iç içe yaşatmak istiyorum" diye düşünen konuğumuz, kızını kaybettikten sonra da ona yaşatmak isteyeceği hayatı onun için kendisi yaşamaya karar vermiş. O, artık iki kadın için yaşadığını söylüyor.
Aynur şimdi Burdur Karamanlı'da, dedesinin kerpiç evinde yaşıyor. Dedesinden kalan topraklarda susuz tarım yapıyor. Çevresindeki kadınlara hem maddi hem manevi destek sağlıyor, bir yandan da susuzlukla karşı karşıya kalan bölge insanını susuz tarıma yönlendirmeye çalışıyor.
Aynur'un hikayesi.
İzmir'in Tire ilçesine bağlı Boynuyoğun köyünde keçi besiciliği yapan Songül Başkan var. Yıllarca farklı iş kollarında ücretli olarak çalışan ve çocuklarına yeterince zaman ayıramayan Songül, çözümü hayvancılıkta bulmuş.
Dağlarda keçilerini güden Songül, dört duvar arasındaki iş yerlerinde gün yüzü görmeden çalışanlardan olmak istemediğini söylüyor, "Yani sadece orada kölelik, tabiri caizse kölelik oluyor. Bense özgürlüğümü ilan ediyorum" diyor.
Belediyenin verdiği yem desteği ve süt alım garantisiyle, bankadan kredi çekerek başladığı işinde hem çocuklarına zaman ayırabildiğini hem para kazanabildiğini hem de özgürlüğünü yaşayabildiğini söylüyor. Köy hayatının çocuklarının gelişimine de büyük katkı olduğunu düşünüyor.
En büyük isteği, köy okullarının tekrar açılması. En büyük pişmanlığı ise hayvancılığa daha önce başlamamış olmak.
Yıllarca gurbette, Avusturya'da çalıştıktan sonra, şehirden köye göç eden ve çam ağaçlarıyla çevrili arazilerinde hayvancılığa başlayan Kaya ailesi var.
Aslen Kahramanmaraş'ın Elbistan ilçesinden olan Hatice ve Feyzullah Kaya çifti, iki çocuklarıyla birlikte 2016 yılından beri İzmir'in Menderes ilçesine bağlı Küner Köyü'nde yaşıyor.
Aslında onların şehirden kaçma nedeni, şehirdeki apartman hayatına uyum sağlayamayan çocuklarının enerjisini atabileceği doğal bir ortam arayışıydı.
Öyle ki arazi alındığında, daha ev yapılmadan, doğada yaşamaya başlamışlar. Hatice, "Soğuğu, kirlenmeyi tercih ediyordum. Ama oğlum ağlamasın diye İzmir'e gitmek istemiyordum" diye anlatıyor o günleri.
Prefabrik evin kurulması onları büyük ölçüde rahatlatmış. Salgın günlerinde kardeşinin "3-5 koyun alalım. Çocuklar sütünü içer" önerisiyle harekete geçen Feyzullah, şimdi bir sürüye sahip.
Her sabah erkenden kalkıp, onları otlatmaya götürüyor. Hayvancılığı öğrendiğini söyleyen Feyzullah, işleri daha da büyütmek niyetinde.
Çocuklar, koyunların, kuzuların, keçilerin, tavukların arasında büyürken Hatice de sütleri peynir ve yoğurda dönüştürüyor. Domates, biber, patlıcan gibi sebzeleri kendi ektikleri bahçeden topluyorlar.
Hatice ilk çocuklarının evliliklerinin 24’üncü yılında doğduğunu belirterek, "Ben onları 24 sene bekledim. Çocuklarım mutlu olursa ben zaten mutluyum. Köye geldiğim için hiç pişman olmadım" diyor.
RE: Şehirden Kaçanlar. - Nesly su - 25-06-2024
Maddi imkansızlıkların biraz da bizi esir eden kokuşmuş düzende var olduğunu düşünüyorum.
Bu düzen, hepimizi emperyalizmin etkisi altında tutuyor ve özgürce bir yaşam sürmemize engel oluyor.
Ancak umut etmekten vazgeçmemeliyiz.
Bir gün emperyalizmin zincirlerinden kurtulmayı başardığımızda, onlar gibi özgür bir yaşam tarzına sahip olabileceğimize inanıyorum.